Molweni! Hallo allemaal!

Het wordt eens tijd om een blog te schrijven dacht ik! Al zoveel beleefd de afgelopen dagen! Ik denk dat ik deze blog maar even per dag moet beschrijven, anders zie je door de bomen het bos niet meer;)

Vrijdag
Om half 8 vertrokken mem, Janna, Folkert Ruurd en ik naar Amsterdam. Om 12 uur zou ons vlucht vertrekken en daarom hebben we met ons groepje om 9 uur afgesproken. Om 9 uur hebben we ingecheckt en nog lekker een bakkie koffie gedronken. Om 10 uur namen we afscheid van de familie en vrienden en gingen we door de douane.
Tijdens onze vlucht moesten we tweemaal overstappen. We vlogen allereest van Amsterdam naar Londen, van Londen naar Johannesburg en van Johannesburg naar Port Elizabeth. Vanuit Port Elizabeth zouden we met een bus naar Port Alfred, ons eindbestemming rijden.
In Londen moesten we dik vijf en half uur wachten. We hebben lekker geluncht, rond gekeken en een filmpje gekeken. We moesten met een tram van terminal A naar terminal B. De luchthaven van Londen is echt groot en bestaat uit drie terminals waarmee je doormiddel van een tram van de ene terminal naar de andere gaat. Toen we eenmaal in het vliegtuig zaten hadden we ook nog anderhalf uur vertraging. Op zich niet heel erg. We zaten goed en konden lekker een filmpje kijken. Tussen Londen en Johannesburg hadden we ook 4 uur overstap tijd dus werd dat ook wat korter. De vlucht duurde 11 uren. Viel mij erg mee, lekker filmpje gekeken en best goed geslapen!

Zaterdag
Zaterdag vroeg in de ochtend kwamen we aan op Johannesburg. Hier moesten we onze ruimbagage weer opnieuw inchecken. Vervolgens naar buiten voor de rokers onder ons. In Londen was er geen rokersruimte dus ze moesten al een aardig tijdje zonder. Eenmaal buiten was het een heerlijk temperatuurtje! Omdat we anderhalf uur vertraging hadden hoefden we op Johannesburg niet zo lang te wachten. De vlucht naar Elizabeth duurde ongeveer anderhalf uur. Ik zat aan het raam. We vlogen niet erg hoog en daardoor kon ik mooi de landschappen bekijken. Erg mooi! Ook heb ik met bewondering naar de wolken gekeken. Zoveel verschillende vormen en maten.
In Elizabeth stonden vier mensen van Stenden ons op te wachten. Daar kregen we de mededeling dat we nog dik twee uur moesten wachten op een andere vlucht. Toen deze vlucht aan was gekomen kregen we de verdeling van de huisjes. We zaten gelukkig met ons groepje in hetzelfde huis. Toen begon de laatste rit: in een stikheet busje, heel krap tussen twee onbekende jongens, twee uur rijden naar Port Alfred. Na drie vluchten, waarvan één lange, vond ik dit het meest vervelend. Zes uur in de avond kwamen we aan bij ons huis. Ons huis heet Botmill en bestaat uit 26 kamers. Het huis is echt goed beveiligd met muren en draad en ’s nachts loopt er een beveiliger rond. In het huis zelf zitten 8 kamers en daar om heen de rest. Ik en mijn huisgenootje zitten in het huis zelf, waar dus ook het wifi kastje ligt. Als een van de enigen hebben wij daarom dan ook internet. De kamer is best ruim. We delen met zijn tweeën een kamer en hebben een badkamer met douche en wc. Ook hebben we ons eigen kast voor de kleding en planken waarop we ons spullen uit kunnen stallen. Tenslotte hebben we een groot bureau en elk een eenpersoonsbed. Bij aankomst hebben we eerst onze spulletjes uitgestald. Vervolgens zijn we naar de campus gegaan en daar gegeten. Er is een grote zaal, en je moet zelf je eten uit de keuken halen. Daarna hebben we nog even gechillt en zijn vervolgens niet al te laat op bed gegaan.

Zondag
Zondag hebben we eerst lekker uitgeslapen. Wel aardig geslapen. Het is wel echt gehorig. Om 12 uur hebben we gebruncht op de campus en vervolgens een supermarkt opgezocht. De supermarkt ligt in het stadje, en daarvoor moet je een enorme berg af (die je terugreis dus weer op moet). De supermarkt viel me echt super mee, we hadden gehoord dat hij niet erg uitgebreid was, in tegendeel: alles wat je in Nederland hebt kun je hier ook zo ongeveer wel krijgen. Vervolgens moesten we de berg, met boodschappen en al weer op. Geloof me, das een beste klim! Dit moeten we dus de aankomende vijf maanden nog mooi wat keren beklimmen. Toen we de boodschappen thuis hadden gebracht zijn we lekker naar het strand gegaan. Het strand is echt vijf a tien minuutjes van ons huis af. Om vijf uur gingen we naar Bermuda, waar elke zondag een happy hour van vier tot zes is met de aanbieding twee cocktails voor de prijs voor één. Hier zaten veel studenten van Stenden en het was daarom erg gezellig. Ook hebben we daar lekker gegeten. Eenmaal thuis nog even een drankje gedaan en niet te laat op bed gegaan omdat ons maandag een aardig lang dagje voor school stond te wachten.

Maandag
Op maandag moesten we vroeg van bed. Om half acht ontbijten op school. Om half 9 zouden we een ‘official welcome’ hebben waar ons uitgelegd zou worden hoe onze introductie week eruit zou zien. Vervolgens hadden we een Xhosa les (Xhosa is de taal die ze hier spreken). Twee jonge negers gaven deze les, wat een lol! We leerden dingen zoals hoe we hier iemand begroeten, vragen hoe het met iemand gaat, bedanken etc. De mensen zijn hier erg sociaal. Iedereen zegt iedereen gedag en vraagt hoe het met iemand gaat etc. Wij zijn in hun ogen dan ook best wel arrogant. Voorbeelden van wat we geleerd hebben is: Molo (hallo) Kunjani (hoe is het met jou) Ndi Philile (het gaat goed met mij) en Enkosi (dankjewel). Aan het einde van de les kwamen er allemaal vrouwen die in Xhosa voor ons kwamen zingen. Echt heel mooi! Kippenvel!
Vervolgens hebben we een les in de bibliotheek gehad, een rondleiding over de campus, tour door Port Alfred en een les over safety en security.

Dinsdag
Dinsdagochtend hadden we een college over de projecten die we kunnen volgen. Ze willen in de township “Station Hill” een project opzetten waarbij er een computercursus wordt gegeven aan de mensen die daar wonen. Het gaat dan om het leren van Word, Exel, PowerPoint en Publisher. Er wordt van ons gevraagd om dat project op te zetten. Wij hebben dan maandag en donderdag ochtend les en projectbijeenkomsten om het te organiseren, en dan gaan we op maandag, dinsdag en donderdag middag/avond naar de townships om les te geven. Op woensdag en vrijdag zijn we dan bezig met de voorbereidingen. Ook wil ik dan nog proberen op een ochtend vrijwilligerswerk te doen op een school of een crèche. Het lijkt mij erg leuk om met kinderen te werken en hen te helpen bij hun schoolwerk.
’s Middags hadden we een college over traditional food. Leuk om te zien wat de mensen hier allemaal eten en drinken, totdat de schapenmaag op tafel kwam! Wat een lucht, echt verschrikkelijk! Maarja, toch maar proeven natuurlijk, een heeel klein stukje, echt: ik lust veel, maar dit!
’s avonds gingen we nog even naar de campus een drankje doen. Er kwam een jongen hier uit de buurt naar ons toe met het bericht dat het ‘red tide’ was. Red tide komt hier ongeveer een keer in de tien jaar voor. Er zijn dan bepaalde planktonalgen in de zee die zich verzamelen en op een gegeven licht beginnen te geven. Echt super vet! De golven geven helemaal blauwe licht. Net alsof er een blauwe vuurbal van de ene kant naar de andere kant gaat. Ook waar je loopt licht het op. Bijzonder om dat mee te maken!

Woensdag
Woensdag ochtend hebben we boodschappen gedaan. ‘s Middags hebben we een les over de apartheid en geschiedenis van Zuid Afrika gehad en een college over de cultuur hier. ’ s Avonds hadden we een info markt. In onze kantine stonden allemaal standjes met bedrijfjes die activiteiten aanbieden. Allemaal leuke ideeën opgedaan. Van skydiven, bungeejumpen, olifantenrijden, duiken, paardrijden, zandboarden, tot lekkere massages en informatie over lekkere eettentjes. Van alles te beleven hier! Na de infomarkt hadden we onze eerste braai. Een braai is hier erg populair en is ongeveer hetzelfde als een barbecue. Deze braai was op de campus en was voor alle Stenden studenten, leraren, vrijwilligers etc. Het was erg gezellig. Na de tijd zijn we nog even naar het strand geweest. Er werd ons verteld dat de red tide waarschijnlijk nog mooier was. Het was nog steeds super mooi maar het verschilde niet veel van dinsdag.

Donderdag
Donderdag gingen we naar de townships. Indrukwekkend om dit te zien. De ene township is beter ontwikkeld dan de andere. De een hebben wel stenen huisjes en de anderen zijn echt krotjes van bij elkaar gezocht materiaal. We gingen verschillende projecten bij langs, waaronder ook een opgezet door een Nederlander Jan Blom. Er zijn veel projecten gericht om kinderen naar school te krijgen en van de straat te houden. We stonden bij een project en toen vertelde iemand dat een paar honderd meter verder op een ‘loser corner’ was. Daar geven oudere mannen kleine kinderen gewoon drugs. De kinderen nemen dat aan omdat ze denken dat het een snoepje is. Echt bizar en verschrikkelijk dat ze dat doen.
Toch zijn de rest van de mensen echt ontzetten lief en sociaal. Iedereen groet en lacht naar je. Ze hebben bijna niets en toch zijn ze blij met wat ze hebben. Daar kunnen wij nog eens wat van leren! Eens stapte ik uit onze bus en had ik gelijk een klein jongetje om mijn been hangen. Echt super schattig.
Als laatste reden we langs een dump. Daar beland al het afval uit de stad. Het is echt een grote vuilnisbelt en er komt rook uit omdat het zo warm wordt. Veel gezinnen leven op deze dump. Echt triest om te zien. Zij zoeken de hele dag materiaal voor hun huis of om het te verkopen. Het lijkt mij ook erg ongezond om daar te leven. Er zijn ook projecten gaande die proberen die kinderen van de dump te houden en naar school te krijgen. Als je dit ziet zou je nooit meer durven klagen over ons leventje in Nederland.
Onze projectbegeleider gaat proberen te regelen dat wij twee nachten overnachten bij een familie in een township. Wij zullen dan echt ervaren hoe het leven daar eraan toe gaat. Lijkt mij een mooie ervaring.

Toen we eenmaal weer thuis waren werd het ontzettend slecht weer. Het spoelde en begon te onweren, en niet zo’n beetje ook! Ik was met Janna aan het skypen maar door het slechte weer viel de verbinding meerdere malen weg. Ik heb vanuit ons huisje een aantal foto’s gemaakt en gefilmd. Het flitste bijna aan een stuk door en de knallen waren echt keihard. De beveiliging kwam bij ons langs om te kijken hoe het ging, super lief. Twee kamers kregen last van wateroverlast. In hun kamer stond een paar centimeter water. Ook viel de stroom een aantal keren even uit. De beveiliger vertelde dat ze al een tijd niet zulk ernstig onweer hadden gehad. Met de regen zijn ze wel blij want dat had de grond wel weer nodig. Rond een uur of één werd het wat rustiger en konden we ons neerleggen. Mijn gedachten waren op dat moment bij de mensen in de townships. Wij zaten veilig in een huis en konden er de pret nog wel van in zien, zij in tegendeel, zaten vast met hun familie opgekropt in hun kleine krotje te wachten tot het overwaaide..