Vakantie Johannesburg

Hallo allemaal!

Hoe is het met jullie? Hier alles goed! De tijd vliegt voorbij. Nog maar 6 weekjes te gaan en dan ben ik alweer thuis! Dit weekend even lekker niets, dus geen smoesjes meer om mijn blog uit te stellen.

Ik zal maar beginnen bij waar ik mijn vorige blog geëindigd ben. Op vrijdag 14 maart kwamen Heit, mem en Janna aan in Port Alfred. Ik verwachtte ze pas aan de eind van de middag/ ’s avonds dus ik lag lekker op het strand te zonnebaden en te koesen met een aantal vrienden. Toen ik op een gegeven moment op mijn telefoon keek had ik een aantal gemiste berichten: ze waren er al! Na enige communicatie kwamen ze mijn kant op en ontmoetten we elkaar op het strand. Zo raar om ineens je eigen familie aan de andere kant van de wereld te ontmoeten! Super leuk om ze weer te zien! Na even een praatje en voorstelrondje met de rest zijn we boodschappen gaan doen, want we waren uitgenodigd voor een braai bij de B&B waar zij zouden overnachten. Nadat we bij de supermarkt waren geweest zijn we naar mijn huis gegaan en heb ik ze een rondleiding gegeven.
Toen we later bij de B&B aankwamen stond de braai al aan. De eigenaren zijn super leuke mensen die graag een praatje willen maken. Het was een gezellige avond: lekker gegeten, lekkere wijntjes gedronken en bij gekletst. Aan het einde van de avond schoof er nog een Nederlands stel aan die ook in de B&B overnachten. Een man met grote verhalen en een aanstekende lach, gezellig!

De volgende dag zijn we bij C’est la Vie gaan lunchen. Een kleine lunchroom die wordt gerund door een leuk en super lief Afrikaans stel. Veel studenten van Stenden komen daar vaak even een lekker lunchen of een bakje koffie drinken. De eigenaren komen altijd even langs voor een praatje. Het duurt even voordat je je eten hebt, maar dan heb je ook wat! Super lekker broodjes, salades, kaasplankjes etc. met glitters erop en fruit erbij. Heerlijk! Daar moest ik mijn ouders natuurlijk even mee naar toe nemen! Bij vertrek moesten we met het stel op de foto, in plaats van ‘cheese’ moesten we ‘gorgonzola’ (de kaas die ze in veel van hun gerechten gebruiken) zeggen, en vervolgens mochten we een status verzinnen en de foto op hun facebook plaatsen. Typisch!

Vervolgens had ik een afspraak met Thomas die ons mee de Townships in zou nemen. Thomas komt hier uit Port Afred vandaan en werkt bij ons op school. Hij weet veel over de townships en organiseert daarom ook townshiptours. Aangezien ik drie dagen in de week in de townships werk, en het echt bij Afrika hoort, wou ik mijn ouders en zus ook deze kant van plaatje laten zien. We hebben een tour door de township NeMaTo gedaan. Hij heeft ons laten zien hoe de mensen daar wonen, de dump laten zien, ons een blik laten werpen op een lokaal feest en ons tenslotte meegenomen naar een kroegje. Die dag zou er een belangrijke voetbalwedstrijd gespeeld worden tussen twee Afrikaanse teams. Veel mensen kwamen naar dit kroegje om hier de wedstrijd te kijken. Iedereen zat al klaar en zat lekker aan het bier. Leuk om ook dat eens te beleven.

’S avonds zijn we lekker uit eten geweest bij Links, een restaurant vlakbij mijn huis. Vervolgens niet al te laat op bed want de volgende ochtend moesten we vroeg weg omdat we naar Johannesburg zouden vliegen.

In Johannesburg aangekomen hebben we ons huurauto opgehaald en zijn we naar Pretoria gereden. In Pretoria hebben we het Voortrekkersmonument (monument ter nagedachtenis van ‘De grote trek’, en de Slag bij de Bloedrivier) en de gerechtsgebouwen bezocht.
Na één nacht in Pretoria zijn we de Panoramaroute gaan doen. Een mooie route vol met natuurwonderen: van watervallen, diepe kloven tot panoramische vergezichten. We hebben onder andere de Drie Rondavels (drie grote ronde bergtoppen die op hutten lijken), de Potholes (zachter rotsgesteente uitgesleten door de sterke stroming van de rivier, waardoor er grote Potholes ontstaan) en Gods Window (uitzichtpunt over een tropisch regenwoud) bezocht. Jammer genoeg konden we door de mist het regenwoud niet zien. Ook hebben we nog een mooie boottocht gedaan.

Tijdens de Panoramaroute overnachtten we in de Blyde River Lodge. Een hele mooie lodge/boerderij met een rietendak, aan het water, midden in de natuur. De zebra’s, herten en andere dieren kwamen letterlijk langs je slaapkamer wandelen. Ook kon je er ontzettend goed eten. Een prachtig plekje!

Na twee dagen de panoramaroute gedaan te hebben gingen we door naar het Krugerpark, waar we 4 dagen door zouden brengen. Krugerpark is een van de bekendste wildparken in Afrika. Het Krugerpark is 380 km lang, 60 km breed en heeft een totale oppervlakte van ongeveer 20.000 km². Je kunt hier de ‘Big Five’ (de leeuw, de buffel, het luipaard, de neushoorn en de olifant) bewonderen. Daarnaast zijn er nog veel meer dieren zoals de giraffe, nijlpaard, koedoe, impala, wilde hond, zebra, jachtluipaard, hyena, krokodillen, bavianen, verschillende vogels en nog veel meer.
We zijn halverwege in het park begonnen en zijn in vier dagen naar het zuiden gereden. We hebben in 3 verschillende kampen overnacht. Het is een ontzettend mooi natuurpark en we hebben veel wilde dieren mogen bewonderen. We hebben zelfs de Big Five gespot! Je moet erg mazzel hebben wil je het luipaard zien. Tijdens een gamedrive ontmoetten we een Duits stel, die al vijf jaar hun winter in Zuid Afrika doorbrengen. Zij hadden het luipaard nog geen één keer gespot, en wij hebben hem twee keer mogen bewonderen. Eén keer hebben we hem zelfs zelf gevonden. We stonden bij een rivierovergang te kijken of we ook een krokodil of iets anders konden zien, toen Janna ineens een gestipte katachtige zag. We mochten toekijken hoe het luipaard op klaarlichte dag water bij de rivier kwam drinken en even in het zonnetje kwam liggen. Heel bijzonder!
Je ziet hier hoe mooi de natuur kan zijn, maar ook hoe ruw het kan zien. Op een ochtenddrive vonden we een half karkas van een zebra, die gevangen was door een paar leeuwen. De leeuwen lagen verderop onder een struik uit te buiken. Een dag later werden we door iemand getipt om naar een bepaalde plaats toe te rijden, waar echt net een giraffe was gevangen door leeuwen. Deze giraffe lag midden op de weg en de leeuwen waren nog druk aan het eten. Heel indrukwekkend om te zien.
Als je naar zo’n park gaat ga je er natuurlijk voor om de Big Five te spotten, toch heb ik ook met bewondering naar alle mooie vogels, kleinere dieren en de verschillende bomen gekeken. Er leven zoveel vogels met verschillende kleuren die er nog mooier eruit zien als de zon op ze schijnt. De natuur is zo mooi hier!
Verder gingen we ’s avonds lekker met elkaar uit eten, speelden we een potje kaarten, dronken we een lekker wijntje of lazen we lekker ieder voor zich een boek. Het was erg leuk om deze Afrika ervaring ook met mijn familie te delen. Voor mijn moeder nog extra bijzonder, want toen zij zou oud was als mij, woonde ze hier ook voor een tijdje in Afrika. Voor haar kwamen er natuurlijk oude herinneringen boven en kon ze ons dingen laten zien die zij toen had gedaan.

Zondags brachten ze me in mijn B&B in Johannesburg en vertrokken vervolgens zelf naar het vliegveld. Zij zouden ’s nachts weer terug naar Nederland vliegen. De binnenlandse vluchten gaan alleen overdag dus ik vertrok maandag ochtend pas. Na ze uitgezwaaid te hebben bleef ik achter in een kast van huis. De eigenaren waren super leuke mensen die het hun gasten graag naar hun zin wouden maken. Toch voelde ik me op dat moment wel even heel erg alleen. Je blijft alleen achter in een grote onbekende stad, in een groot huis, hebt net je familie uitgezwaaid die je vervolgens een aantal maanden niet gaat zien, en je medestudenten en vrienden zitten thuis in Port Alfred. Maar snel een muziekje aangezet, in bed gedoken met een boek en deze gedachte snel uit mijn hoofd gezet.
De volgende ochtend moest ik vroeg opstaan. Het ontbijt stond voor me klaar en vervolgens bracht de eigenaar me naar het vliegveld. Ik vloog weer terug naar Port Elizabeth waar een taxi op me stond te wachten die me weer naar Port Alfred zou brengen. Bij thuiskomst warm onthaald door mijn huisgenootjes. Leuk om hen weer te zien! De vakantie was voorbij en weer ‘back to normal life’! Niet dat dat erg is, ik houd van het leventje hier:)

Dinsdags ging ik mee naar Sizamele. Een pre school (crèche), waar een paar medestudenten van mij hun project lopen. Volgende module ga ik daar ook mijn vrijwilligerswerk doen. Deze keer ging ik mee omdat ze sportdag hadden en ze wel wat extra handen konden gebruiken. Op een veldje vlakbij de crèche kwamen 4 crèches bij elkaar. Er was ons verteld dat we 9 uur aanwezig moesten zijn maar zoals het hier in Afrika gaat, komt de helft pas later en volgens mij was het al bijna half 11 voordat we werkelijk begonnen met de activiteiten. Maar dat mocht de pret niet drukken, het was ontzettend mooi weer en de kinderen hadden het naar hun zin.

De rest van de week draaide ik gewoon weer de computercursus en op donderdag moesten we naar school.
In het weekend ging bijna iedereen een weekendje weg, maar omdat ik net terug was hoefde dat van mij niet. Mijn huisgenootje Joris, die hier al 10 maanden zit bleef ook thuis, dus toen hebben we maar een ‘Joris & Welmoed weekend’ ingelast. Oftewel: films gekeken, popcorn gebakken, uit eten geweest, nog meer films gekeken en pizza besteld. Chill weekendje dus. Heerlijk!

De volgende week was een spannende week wat de computercursus betreft. We moesten de laatste hoofdstukken afronden en kijken of alle cursisten alles onder de knie hadden, want aan het einde van de week hadden we de eindtoets! Van deze toets zou afhangen of ze het certificaat in handen mochten nemen of niet! Nog veel herhaald en geoefend met ze, en uiteindelijk donderdags de toets. De cursisten vonden het spannend maar ze deden het ontzettend goed! Sommige hadden nog wel een beetje moeite met de opdrachten, maar uiteindelijk was iedereen geslaagd!
Niet alleen de cursisten hadden hun certificaat behaald, maar ook wij als organisatoren waren geslaagd. In een paar weken tijd hebben we een nieuw project opgezet in een township. Een cursus, waarbij we de vaardigheden van de mensen vergroten, waardoor ze hopelijk makkelijker een baan kunnen vinden en zo hun financiële omstandigheden kunnen verbeteren.

Zaterdags zijn we met een groepje gaan kanovaren. Het was ontzettend mooi weer en een mooi gebied om te varen. Waar we in stapten is een klein wildparkje met verschillende dieren. Ook is er een tamme giraffe (Gambit) die vroeger is verstoten door zijn moeder. Je kunt gewoon naast hem staan, en als je geluk hebt en hij zijn hoofd naar beneden doet, kun je hem aaien. Heel bijzonder, en wat zijn die beesten groot zeg! Hij heeft echt een voorkeur voor bepaalde mensen, bij de een doet hij zijn hoofd wel naar beneden en bij een ander houd hij hem stug omhoog. Gek beest.
Eenmaal in de boot lekker gevaren en veel liedjes gezongen, dikke pret!

Zondag ochtend zijn we met een groepje te paardrijden geweest. Een tocht door de duinen en vervolgens vol gas over het strand en door het water. Leuk om na zoveel tijd weer eens op een paard te zitten. Natuurlijk wel heel anders dan je eigen pony maar toch. ’s Middags gingen we te eten bij Laura en Elroy. Laura is Nederlands, en heeft hier een aantal jaren geleden ook op het Stenden gestudeerd. Ze heeft toen Elroy ontmoet en vervolgens zijn ze een stel geworden en is ze hier blijven wonen. Ze zijn sinds kort ook nog getrouwd. Eens in de zoveel tijd gaan we eens op een zondag naar hun toe en gaan we gezellig braaien. Dit keer geen braai, want Elroy had een hele lekkere Afrikaanse stoofpot gemaakt! Heerlijk! Voor de rest lekker geborreld, gekletst en spelletjes gespeeld.

Op dinsdag 8 april ben ik weer mee geweest naar Sizamele. Ingrid, mijn kamergenootje, die daar haar project doet, wou een afsluitingsactiviteit doen. Zij is hier maar voor één module. Als activiteit wou ze de handjes en de voetjes van de kinderen verven, en deze op een papier stempelen, en daarbij een foto van hun plakken. Je staat er niet bij stil, maar de mensen hier in de townships hebben geen fototoestel waarmee ze foto’s kunnen maken, zij hebben dus helemaal geen foto’s van hun kinderen. De kinderen hebben dus later helemaal geen idee hoe ze er vroeger uitzagen. Voor ons heel apart, wij hebben een fotoboek van ons jeugd en bladeren daar op zijn tijd eens doorheen.
Ingrid en de andere begeleiders gingen de activiteit doen, en ik zou daarvan foto’s maken en helpen waar nodig was. Heel leuk, en de kindjes vonden het zo bijzonder dat ze hun voetjes en handjes onderkliederden met verf!
Ook hebben we één groot papier gemaakt met van elk kindje een handje en een groepsfoto van alle kinderen met begeleiders. De begeleiders vonden het ook super leuk! De foto’s etc. hangen nu door de hele klas, en de kindjes zoeken nog steeds die van hun zelf op. Erg leuk om te zien hoe je ze zo blij kunt maken met zoiets kleins.

De volgende dag, woensdags, hadden we de eindceremonie van de computercursus. De cursisten met hun familie werden met een bus uit de townships gehaald en naar onze campus gebracht. Hier zou de ceremonie plaatsvinden en zouden ze hun certificaat in ontvangst nemen.
Het was een hele bijzondere ceremonie. Er werden verschillende speeches gehouden door verschillende mensen en er werd gevraagd of iemand uit het publiek wou bidden. Dit werd gedaan, vervolgens begon de hele zaal in het Afrikaans te zingen. Kippenvel! Ze zongen hele mooie liederen met verschillende stemmen etc. Heel mooi. Vervolgens deelden wij de om de beurt de certificaten uit. De cursisten waren ontzettend trots. Hier doe je het voor! Ook de krant was aanwezig. Na de ceremonie gingen we naar een andere ruimte waar allemaal eten klaar stond. Voor iedereen waren er hapjes en drankjes.
Vervolgens, typisch Afrikaans schijnt, zag ik een vrouwtje met een foliepakketje: mevrouw had even wat eten bij elkaar gesprokkeld en ingepakt en zou dat wel even mee naar huis nemen. Het was nog niet eens aan de eind van de avond, de helft was nog aan het eten! We konden er wel om lachen. Dit was vast erg luxe eten voor hen, wat ze niet gewend zijn. In Nederland zou je dit onbeschoft vinden, nu weet je in je achterhoofd dat ze thuis vast niet veel hebben, en ben je blij voor ze dat ze morgen nog een keer van dat lekkere voedsel kunnen genieten, wat wij misschien anders hadden weggegooid.